Tearobics, oftewel zweten, puffen en SPIERPIJN

Ik kan het niet geloven, maar ik heb spierpijn op een plek wat je nooit zou kunnen raden. Nee, niet in mijn armen of benen en nee, ook niet in mijn nek, maar… in mijn voeten!!! Ja ja, we hebben gisteravond weer anderhalf uur ge-tearobiced (uhm… jullie begrijpen me wel). Maar omdat ik het nog wel veel vaker ga doen, zal ik er een beetje over vertellen.
Tearobics is geloof ik een soort van verdedigingssport… maar dan op muziek. Dus wordt ik een keer aangevallen, zal ik de aanvaller toch even moeten vragen om te wachten, totdat ik mijn IPod aan heb gezet en de pasjes kan doen.

Nee, zonder gekheid, je doet gewoon bewegingen op muziek, bijvoorbeeld ontwijkingsoefeningen (gewoon van links naar rechts stappen), met je armen met een enorme kracht op verschillende manieren naar voren stoten (denken aan iemand die je niet zo aardig vindt) en blokken (voor als er iemand voor je, te dicht voor je staat en je per ongeluk, met een schop naar achter, bijna in je gezicht raakt ;-)). Ook heb je nog elleboogstoten of schoppen.
Je raakt zelf helemaal niemand aan en iedereen staat met zijn/haar gezicht gericht naar de enorme spiegel voor in de zaal. Vooraan staat de meest belangrijke man die je in de gaten moet houden, de instructeur. Hij doet alles voor en schreeuwt boven de muziek uit wat je moet doen en dan ook nog OOK in het Deens. Wel handig, want als je dan wat verkeerd doet, kun je gwoon zeggen: 'Ik heb het gewoon niet verstaan.'

Gelukkig ben ik al dans gewend van musical, dus pak ik heel snel de bewegingen op.
Ik kan de passen (ook de SUPER snelle) dus goed bijhouden, maar je moet op een gegeven moment ook telkens op en neer springen en je knieëen optillen enzo. En ondertussen ook nog je armen naar voren stoten, waardoor je je af en toe echt een motorisch gestoord iemand voelt. Echt wel zwaar, maar heel leuk, omdat het op muziek is.
We krijgen wel telkens een (HELE KORTE) adempauze, om even snel een slokje water te drinken en dan gaan we weer verder. Af en toe ben ik echt zo buiten adem, dan sla ik gewoon een ronde over en stap ik weer in bij de volgende. En dat doen we dan een uur lang!!!! En dan het laatste half uur doen we buikspieren/bilspieren op het matje. Ook zwaar, maar wel fijn om even uit te blazen voordat je weggaat.

We hebben op dinsdag wel een andere man dan op de donderdag. Wel grappig, want de man van dinsdag is echt zo’n iemand die volgens mij UREN nog na die tijd door had kunnen gaan. Die heeft zoveel energie. Hij was ook erg leuk en door zijn enthousiastme werd je al snel aangestoken om net iets beter je best te doen. Maar we kwamen dus gisteren de zaal binnen en een man van middelbare leeftijd loopt richting stereo. En wij keken elkaar aan en dachten tegelijk, wordt dit vandaag de instructeur. Nou super, want dan hebben we vast een rustiger dagje dan dinsdag. Hij zag er namelijk wat slomer uit. Dat is natuurlijk lullig om te denken, maar we dachten het echt. En we hebben ook gelijk gehad. Wel fijn, dan hebben we dinsdag een hele sprotieve en dan donderdag iets rustiger.

Morgen weer een heerlijk rustige dag, maar ik hoop wel op wat beter weer. Want we hebben echt de hele dag regenen gehad (Je ziet, ik blijf een Nederlander. Altijd maar weer zeuren over dat weer…).
Doeidoei!