Er is een tijd van komen en een tijd van gaan…

Kære alle,

Deze laatste week in Denemarken is omgevlogen… Iedere dag heb ik wel ergens afscheid van moeten nemen. Iedere dag deed ik weer iets voor het laatst. Morgen ga ik alweer naar huis, waar ik alle hondjes weer ga zien en natuurlijk Nijn.

Maandag hebben we dan eindelijk ons project in kunnen leveren! Het was een hele opluchting om dat ding kwijt te zijn en om het gevoel te hebben dat je er niets meer aan kunt doen. Heerlijk!
Maandagavond hebben we ons eerste afscheidsdinertje gehouden met de guys. Morten, Nicolai en Simon kwamen alle drie gezellig bij ons eten. Het was weer heel gezellig en hoewel we elkaar maar een paar keer gezien hebben, voelt het alsof we een echte vriendenclub zijn met elkaar. Het was moeilijk om afscheid van de te nemen. Morten het sulletje, Simon de afstammeling van onze piraat en Nicolai met zijn enorme lach en kleine pretoogjes.
Dinsdag hebben we het grootste gedeelte van het huisje maar eens schoongemaakt, want Anoeska zou vrijdag al weggaan. En we hadden nog veel plannen op de agenda staan. Maar ’s avonds hadden we weer een afscheidsetentje. Dit keer kwam Lærke bij ons eten, onze Deense lerares. Helaas kon Sarah, de andere lerares, er niet bij zijn, maar ondanks dat was het toch weer heel gezellig. Lærke is een super leuke meid en ik vond het jammer om afscheid van haar te nemen.
Op woensdag hebben we met alle vijf de Nederlandertjes een brunch gegeten in een gezellig restaurantje in Silkeborg. We kregen zoveel te eten dat niemand het helemaal op kon krijgen. Maar het was wel erg lekker en we hebben het erg gezellig gehad. Het was een mooie afsluiting deze brunch!
Donderdag hebben we het ‘eindgesprek’ gehad over het project. Dat ging heel goed. Misschien had ons project iets dieper kunnen gaan qua inhoud, maar ons cijfer is nog steeds een 10(!!!) geworden. ‘Een 10?!’, zullen jullie wel denken. Jazeker! Alleen is de puntentelling natuurlijk wel iets anders dan in Nederland. 12 is bij hun het hoogste en het op één na hoogste cijfer is een 10. En die hebben wij gekregen! Goed hè?
’s Middags na alle ‘exams’ hadden we een graduation party!! Ja, ter ere dat iedereen deze 3 maanden goed heeft kunnen afsluiten, waren er leerkrachten gekomen en hebben we zelfs een speech gehad, van een vrouw die we nooit eerder hebben gezien. Maar die vrouw was wel de ‘baas’ van de school, dus heel belangrijk. Iedereen was in een uitgelaten stemming en we hebben er het beste van gemaakt. Want vandaag zouden we elkaar allemaal voor het laatst zien!
Omdat ik iedereen nog wat mee wilde geven, heb ik uit Nederland chocoladeletters laten komen en heb ik daarnaast ook nog iedereen een zakje kruidennootjes meegegeven. Inclusief een paar chocolade! En om het helemaal af te maken, heb ik er een gedicht bij geschreven (om in de ban van Sinterklaas te blijven). Dat gedicht staat in mijn vorige blog ;).
En toen kwam het eerste afscheid van een van onze klasgenootjes. Anastasiia moest vroeg weg, want die moest naar Kopenhagen vliegveld. Haar vliegtuig zou namelijk morgenvroeg weggaan. We hebben nog snel de laatste groepsfoto gemaakt en haar daarna een dikke knuffel gegeven.
’s Avonds zijn we met z’n allen uitgeweest naar Dickens, een karaokebar in Silkeborg. We hebben lekker met elkaar gedanst, Anoeska heeft nog een liedje ten tonele gebracht en hebben we eruit gehaald wat erin zat. Ik heb zelfs nog gedanst…!! Tja, met een beetje een rare man, maar ik heb gedanst hoor! Met het afscheid nemen zijn er wel wat traantjes gevloeid en natuurlijk hebben we elkaar wel honderd keer beloofd dat we elkaar snel een keer gaan opzoeken. Het is een super leuke klas geweest, waar ik een super leuke tijd mee heb doorgebracht.

Toen was het alweer vrijdag, de dag waarop Anoeska en Christa naar huis zijn gegaan. Ik heb Anoeska een dikke knuffel gegeven en heb voor het laatst nog even de gentle-lady mogen zijn, door Anoeska naar de auto te loodsen onder de paraplu (want natuurlijk regende het). Maar lang had ik niet de tijd om allenig te zijn, want Stephanie kwam lekker bij mij logeren. We hebben gezellig ’s avonds een filmpje gekeken en daarna zijn we lekker gaan slapen.
De dag daarop zijn we zelfs nog op de valreep naar het Silkeborg museum geweest. Dat is het oudste gebouw in Silkeborg en daar ligt een prachtig bewaard veenlijk, Tollund Man genoemd. Nou, het is eigenlijk alleen maar zijn hoofd en de rest hebben ze nagemaakt, maar het zag er echt super uit! Alsof de man alleen maar geschminkt is en zo zijn ogen open kan doen. Er lag ook nog een vrouw, maar daar was alleen maar een plukje haar van over en wat berenvellen waar ze onder lag. Steef en ik liepen er de eerste keer zelfs straal voorbij, denkend dat het gewoon een stapeltje oude berenvellen waren.
Na nog even snel mijn was te draaien bij Steef, ben ik weer naar huis gegaan. Want Stephanie’s ouders waren er al. ’s Avonds nog even Silkeborg doorgelopen, omdat de dag ervoor de kerstlichtjes zijn ontwstoken. Het zag er prachtig uit en de kerstboom is enorm! Daarna ging ik slapen, mij pijnlijk bewust dat de dag erna mijn laatste volle dag zou zijn hier in Denemarken.
En nu is het zondagavond, alweer mijn laatste avondje hier in mijn huisje. De Portugese meiden zijn net op bezoek geweest en hebben me nog even een samenvatting gegeven van alle raad die ze me in deze drie maanden hebben gegeven. Het zijn echt twee geweldige meiden en ik heb enorm met ze kunnen dollen.
Morgen weer naar huis… Eigenlijk kijk ik er stiekempjes wel een beetje naar uit. Ik zal Denemarken en de meiden enorm missen en ik zal vast wel een beetje moeten wennen wanneer ik weer thuis kom, maar ik ben er zeker van dat dat wel goed komt. En ik zorg er gewoon voor dat ik weer allemaal leuke dingen ga doen. EN….. tatadadatadata: ik ga afstuderen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Oh ja! Mijn auto is weer helemaal gemaakt hoor! Er zit een nieuwe startmotor in en is net als ik al helemaal klaar om naar Holland terug te gaan.