Aangekomen!!!

Hoihoi!!

Daar ben ik dan eindelijk... In Denemarken aangekomen. Vanochtend om 6 uur weggegaan met een kofferbak vol met koffers van mij en Anoeska. Anoeska gaat ook naar Denemarken en is samen met mij in de auto er naartoe gereden.

Maar ik zal even bij het begin beginnen:
Er gaan naast mijzelf, vier andere Nederlanndse studenten in Denemarken studeren voor 3 maanden. Maar deze studenten zitten allemaal in Rotterdam op school. Ik heb al wel contact gehad via de mail, maar ik ken ze verder niet.
Met Anoeska had ik afgesproken dat ze met mij mee in de auto mocht rijden. Gezellig en voor mij ook wel lekker, want ik moet wel minstens 6 uur in de auto rijden.
Dus gisterochtend heb ik Anoeska uit Zwolle opgehaald, vanaf het station en hebben we nog een leuke dag gehad samen. Ik heb haar nog even een toeristisch tourtje gegeven in onze omgeving. Zij is natuurlijk een stad gewend en kent het leven in Drenthe helemaal niet.

Gistermiddag hebben we onze koffers in de auto geladen. Echt, je had het moeten zien. VEEL!!! Maar ja, beter te veel dan te weinig, toch?
En vanochtend om 6 uur weggaan. Natuurlijk nog even geknuffeld met mams en paps en Myrthe nog even, maar toen toch echt onderweg.

Eigenlijk hadden we een voorspoedige reis. Anoeska en ik zeiden het nog tegen elkaar dat we lekker vlot door konden reiden en dat het lekker rustig op de weg was. Maar dat duurde natuurlijk niet zo heel lang, want richting Hamburg heb je allemaal wegwerkzaamheden, waar je telkens moest afremmen. Maar op zich viel het reuze mee.

Totdat we op de helft van de rit (na iets meer dan 3 uur rijden) een pauze gingen inlassen. Even naar het toilet. Ook nog een heel avontuur, waarbij die dingen alleen maar open konden als je op een soort knopje drukte. Ze werkten helemaal automatisch. En toen we dat doorhadden kwamen we erachter dat er nergens wc papier was. Maar de toiletten die we hadden bekeken en dus open EN dicht hadden, kwamen op rood te staan. Dat betekende dat het zogenaamd 'bezet' was en dat niemand die deuren meer open konden krijgen. Tja, weten wij veel. Wij zijn maar een stelletje Nederlanders, wij zijn niet zo slim.
En na wat de benen gestrekt te hebben en ook nog wat gegeten en gedronken te hebben, stapten we weer in de auto. Maar... je raad het natuurlijk al: HIJ DEED HET NIET!!
Ik heb echt wel 5 keer geprobeerd ofzo, toen nog een paar keer na eventjes wachten, maar hij wilde echt niet starten.

Hebben wij weer! De ANWB bellen. Een leuke jongen aan de lijn, die eerst heel serieus was, maar later wel kon meelachen, heeft op ons de Duitse ANWB gestuurd.
Die man kwam aangereden en was meteen heel aardig. Hij stapte in de auto, stak de sleutel in het slot en... Ja hoor, de auto startte gewoon. Ik kon wel door de grond zakken, maar tegelijkertijd kreeg ik haast de slappe lach. Een typische Lisanne-actie.
Wat bleek nou... Nou dat weet ik eigenlijk niet precies, want ik kon de man niet zo goed verstaan. Maar volgens mij en Anouska had hij het erover dat hij of te warm was of dat we ergens een klap op hadden moeten geven. Hij had het nog over en magneet ofzo.
Gelukkig was hij niet boos. Maar de arme man is echt wel 3x langer bezig geweest met het invullen van gegevens, dan met de auto.
Onze pauze was dus ietsiepietsie langer dan gepland en we hebben dus zo'n anderhalf tot twee uur niet gereden.

Na dit avontuur durfden we niet meer te stoppen, dus ben ik (met nog een heleboel wegwerkzaamheden en opstoppingen) gewoon doorgereden. Gelukkig lukte het allemaal prima en het viel achteraf nog hartstikke mee! We zijn uiteindelijk om ongeveer 10 voor 4 aangekomen.

Nou, dan de camping. Heel grappig... De mevrouw achter de kassa wist meteen wie ik was en sprak mijn naam heel raar uit. Ze gaf onsde sleutel van het huisje en pakte de kaart van de camping. Anoeska en ik al helemaal op scherp, zodat we goed wisten waar we langs zouden moeten lopen om naar ons huisje te kunnen.
De mevrouw wees op de kaart de plek aan waar we op dat moment waren en zei toen, terwijl ze naar buiten wees uit het raam: Daar is jullie huisje.
Het is echt tegenover de receptie en de school schijnt echt op nog geen 2 minuten lopen te zijn. Ideaal dus!
Het huisje zelf ziet er hartstikke goed uit, met huiskamertje, slaapkamer met 2 bedden, keuken en badkamer. Het heeft 42 vierkante meter, dus het is best ruim! En ook erg schoon!!

Nou, ik hoop dat ik een beetje een duidelijk en samenhangend verhaal heb geschreven. Ik ben namelijk best moe. Maar ik heb er een goed gevoel bij. En ik kan het goed vinden met Anoeska (met wie ik ook het huisje deel) en ik heb ook al meteen kennis gemaakt met de 2 andere Nederlandse studenten Nicole en Stephanie. Krista (de 4de student) komt morgen.

Het is al laat (11 uur), dus ik ga snel slapen!
Doeidoei!!

En oh ja paps, mams en Myrthe: Dankjewel voor de ketting en het boekje!!! Heel erg lief van jullie. Ik zal de ketting morgen meteen dragen!!