The end of my adventure...

Hi everybody!

Dit zal mijn laatste blog zijn vanuit de Verenigde Staten, want woensdagavond vlieg ik alweer terug naar Nederland. Zorgen jullie ervoor dat het goed weer is, zoals ik gewend ben hier? Als het regent, blaas het met elkaar maar weg! ;-)

Ik heb weer wat dingen wat ik jullie graag wil vertellen. Dus laat ik maar snel beginnen!
Zaterdag ben ik met Terri meegeweest naar de bibliotheek, waar ze samen met twee andere teams voorlichting gaven aan kinderen (en natuurlijk ook hun ouders), over hoe veilig om te gaan met honden. Ik was blij dat ik dit nog kon zien, terwijl ik hier was, want dit is natuurlijk een belangrijk onderdeel van Animal Assisted Therapy, of Pet Therapy, zoals Terri het noemt. Ieder kind die er was, kreeg een mapje mee, met wat leuke kleurplaten en de regels over hoe om te gaan met een hond, ook in de vorm van een kleurplaat en wat quizjes.

Terri heeft me ook meegenomen dit weekend, naar een animal shelter. Dat is een asiel. Maar absoluut geen gewone asiel!! Nee! Er waren in totaal maar 16 honden en ik geloof ook zoiets aantal katten, maar deze dieren delen met 2 of 3 honden een slaapkamer. Ja je leest het goed! Een slaapkamer. De honden zijn verdeelt in twee huizen, die bestaan uit de slaapkamers, een woonkamer (mèt tv!!), een keuken, badkamer en een omheind tuintje. De honden liepen gewoon los door het huis, toen we daar kwamen. Het doel is, om deze honden weer te laten wennen aan een 'normaal' huishouden, hoewel er niet echt mensen in wonen. Wat een luxe! Daarnaast euthaniseren ze geen van de honden, dus wanneer er een niet geplaatst kan worden, blijft die hond daar voor de rest van zijn/haar leven. Mooi hoor!

Vandaag zijn we naar CCMC geweest. CCMC staat voor Cennecticut Children Medical Center. Hier gaat Terri gedurende het schooljaar wekelijks naartoe. Het is een special needs school, waar kinderen naartoe gaan, die allemaal een gedragsprobleem hebben. Geen van hen kan meer tercht op een 'normale' school. Ook niet in de 'special needs' klassen die de reguliere scholen hier in Amerika hebben.
Vandaag hebben we ook Mia (de Sheltie) meegenomen. Het was erg leuk om te zien, dat bijna alle kinderen daar Mia kenden en haar heel graag wilden aaien of gedag zeggen. De kinderen hier hebben echt flinke gedragsproblemen en het komt regelmatig voor dat er eentje helemaal uit zijn plaat gaat. Het blijkt dat Mia een kalmerend effect heeft op deze kinderen, zelfs als ze erg van streek zijn. Terri wordt vaak geroepen, wanneer een kind op het punt staat een uitbarsting te hebben en het kind zal kalmeren. Zo bijzonder! De leraren zijn allemaal blij dat ze er komt. 'Ze kunnen allemaal niet wachten totdat Summer School voorbij is en Terri en Mia weer van de partij zijn om de kinderen op te vrolijken!

Goed... Nou wat leuke kleine avontuurtjes die niets met honden te maken hebben:

Mijn grote 'tank-avontuur'
Ik heb vorige week voor het eerst getankt. Tja... Dat moet ook gebeuren! Het is wel wat anders hoor, dan in Nederland. Toen ik aan kwam rijden, begon het al goed! Natuurlijk was mijn tankdop aan de verkeerde kant. En wat doet een vrouw? Juist! Ik rij naar de andere kant van de tank en sta wèèr met de verkeerde kant naar de tank toe! (Ik moet in mijn verdediging zeggen, dat dit nog nóóit eerder is gebeurd!!)
Na eindelijk de auto goed gedraaid te hebben moet je je pinpas erin stoppen en dat was niet zo moeilijk. Toen was het nog de kunst om de tankdop open te krijgen (ondertussen waren er natuurlijk al een paar rare blikken van Amerikanen, die vast dachten dat ik een halve gare was ofzo! Hihi!). Gelukkig vond ik die aardig snel hoor!
Wanneer je wilt tanken in de US, hoef je niet te kiezen bij het betalen. Nee joh! Dat zou veel te simpel zijn! Je moet eerst de juiste tankkop kiezen. Ik pakte natuurlijk die van de diesel eerst... *zucht* Als je de juiste te pakken hebt, moet je op de knop drukken, van de brandstof die je wilt. En dáárna kun je pas tanken... Maar het is me gelukt! Hoera!

Mijn vleermuis-avontuur
Donderdagnacht werd ik wakker van gefladder. Oh... dacht ik, een vlinder of een mot. Whatever!!
Maar het gefladder bleef maar aanhouden en ik kon er niet meer van slapen. Dus deed ik mijn lamp aan en zag ik het op de muur zitten. Tjeetje! Wat een joekel!! Natuurlijk had ik mijn bril niet op, dus deed ik die snel op, om te zien hoe die eruit zag! Bleek het geen vlinder te zijn, maar een vleermuis van zo'n 15 centimeter! Helaas heb ik er geen foto van, maar ik heb getuigen! Ik moest er namelijk vanaf komen en de ramen hebben allemaal horren ervoor, dus moest ik Philip wakker maken... Die heeft de vleermuis heel netjes met een handdoek neergeslagen en buiten weer vrijgelaten! Natuurlijk was ik daarna zo enthousiast dat ik van zo dichtbij een vleermuis heb gezien, dat het moeilijk was om snel weer in slaap te vallen!

Mijn paardrij-avontuur
Vandaag heb ik een lesje paardrijden gehad! Terri rijdt iedere week paard en omdat ik dat natuurlijk ook leuk vind, hebben we kunnen regelen dat ik ook een lesje kon doen!
Ik heb op een prachtige schimmel gezeten die Scooter heet. Het is wel alweer een tijdje geleden dat ik echt een les heb gehad, dus het was hard werken! Gelukkig was het maar een half uurtje, dus kon ik het goed volhouden! Ik kan nu wel zeggen, dat ik cowgirl heb mogen spelen in de US. Hoewel het wel een Engels zadel en hoofdstel was (maar dat vergeten we gewoon even!)

Mijn volgende blog zal dus weer zijn wanneer ik weer thuis ben. De komende twee dagen ga ik naar de big city New York! Dat horen jullie allemaal over enkele dagen! Talk to you soon!